(Çoğunuz benden seçimlerden bahsetmeyi beklerdiniz… Kaç defadır tekrarlıyorum… Bize Türkçe günlük bir gazete gerekiyor… Aylık Arnavutça dergimiz misali bir de Makedonca Dergimiz olmalı ki meselelerimizi başkası değil kendimiz yazalım ve dile getirelim… Ama bunu anlatamıyorum sizler maalesef… Öyleyse bugünkü konuma geçeyim!)
***
… Serdar Tuncerin selamını hatırlıyor musunuz: ‘Ah…’
Bu kelimenin ardına üç nokta gelince söylenmedik çok şeyin olduğunu gösteriyor.
Torunum 100-e kadar saymayı öğrendiğinde çok sevinmişti. ‘Dede ya, yüze kadar saymak ne zor’ diye şikâyet etmeye başladı. İlhami abi, doğduğundan itibaren yılları saymaya başladı: 1, 2, 3… ve 80- e kadar geldi. Bu önemli yıldönümünün anıldığı programda İlhami abinin yüzünde hem sevinç vardı hem keder… Gözyaşları dahi belirdi! Orada olanlar da fark etti. Gazetemde ilk yazımda yazdım: İkinci yazı, üçüncü yazı… Bakın öyle de oldu. İkinci yazımı da yayınlıyorum! İnanın üçüncüsü de olacak kısmetse.
İşin başka bir tarafı ilgimi çekti. Fahri Kaya geçen yıl 80. yaş gününü kutlarken törenlerde İlhami abi konuştu. İlhami abinin programında Fahri abi konuşan oldu… Biraz sen bana ben sana işine benzedi bu! Ama o kadar da kaldık. Birbirimizin akrabası olduk neredeyse. Fahri abi için ben yazdım… Parasını alamadığım ‘Dermeyan’ kitabımın üstüne Fahri abim çok değerli bir yazıyla göründü (bkz: http://www.avniengullu.com/Hakkinda.aspx?id=8). Sizi biraz güldüreyim: Ben 80.ci yaşımı kutladığımda her halde ya Fahri abi konuşacak ya da İlhami abi… Yaşlarımız bir iki yaş için fark edecek o zaman: bendeniz 80, İlhami abi 100, Fahri abi de 101 yaşında olacağız inşallah!
İlhami Emin’in program sonunda ki konuşması ilgimi çekti. Seksen yaşın yakarışıydı o. Daha açık olayım kendi ruhsal yakarışı olarak gördüm onu ben. Zaten İlhami abi ‘Bir 80 yaşın yakarışı…’olarak adlandırmıştı onu! Gayet anlamlı bir yakarıştı. İzninizle onu burada sunayım:
‘Sevgili dostlar, saygıdeğer konuklar,
Fırsattan yararlanarak, uzun ömrümün yüklü hayat birikimimi uzun konuşma yerine birkaç özlü noktaya indirgemeye çalışacağım.
Yaradan’ın bolca cömertliğine derinden inanan bendeniz, sıradan bir Allah kulu olarak, son 20 yıl içinde Hak yoluna yürümüş olan benden hayli genç aydınlarımız ile dostlarımın boşluğunu kendilerini anımsamakla yetinmek zorunda kaldığımdan dolayı, büyük üzüntümü tümünüzle paylaşmak istiyorum. Çünkü nüfus sayısı her gün azalan biz, Makedonya Türk toplumu, Ötelere vakitsiz göçen her aydınımız ile dostumun boşluğunu doldurma sırasındaki zorluğu ayrıca hissetmektedir.
Söylemesini borç bildiğim ikinci yükümü gerekli özürlerim oluşturuyor. Şahlanır iken takdir edecek yerde bazen gönül kıran kalem atım adına üzdüğüm her bireyden özür dilemeyi büyük bir borç olarak algılıyorum.
Üçüncü manevi borç yükümü teşekkürlerimle bir yere kadar olsun hafifletirim diye umut ediyorum. Bu yolda ilkin MATÜSİTEB’ e, dolayısıyla, geçen yılın sonlarına doğru birinci kuşak Makedonya Türk yazarlarından Fahri Kaya’nın da 80. yaş gününü sahiplendikleri için Yeni Balkan gazetesine de, teşekkürlerimi bildiriyorum. Çünkü sadece kültürüne sahip çıkan küçük ulusal toplumlar, çoğunluklu toplumlar arasında eriyip yok olma tehlikesini büsbütün ortadan kaldıramasalar da, var oluş dirençlerini olsun kanıtlıyorlar.
Kişisel manevi borcuma gelince, izninizle, ulaştığım mütevazı edebiyat ufuklarım için her şeyden önce sabırlı eşim Emire ile merhamet misali oğlum Rıfat’a ne kadar teşekkür etsem sözlerin kısıtlığı önünde güçsüzlüğümü teyyid etmek zorunda kalıyorum.
Hayatımın temel ilkelerinden saydığım özürümü bu kez en derin manevi mahremimi oluşturan toprağa yöneltiyorum. Üzerine tek ağaç dikemeyip tek gülfidanı armağan edemediğim, oysa gül ruhuyla ruhumu beslemiş olup hâlâ beslemekte olan ey, sen, kutsal TOPRAK, özürümü kabul et!
Hayatımın amacını tek dörtlüğe sığdırıyorum:
Az bir şey vermek
Ancak bunu dürüstçe vermek
Hayatımın yegâne
Amacı olsa gerek…’
İlhami Emin, ‘özürlerim’ derken yakın bildikleriyle helalleşiyordu. İlhami abi sen gelen kuşaklarımıza değerli eserler bıraktın ya, benden yana her şey helal olsun. Sizin üzerinizde hakkım varsa siz de bana helal edin! Okurlarım haklı olarak: ‘ne oluyor ya. Bir başka durum mu var’ diye sorabilirler. Olabilir de… Neden olmazsın: Ölüm haktır! İlhami abimizde yaş etkeni var, bendenizde karmaşık bir sağlık durumu… Eh daha ne olsun ki!
‘Her canlı ölümü tadacaktır. Kıyamet günü ecirleriniz size eksiksiz olarak verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılıp cennete sokulursa o, gerçekten kurtuluşa ermiştir. Dünya hayatı, aldatıcı zevkten başka birşey değildir.’ (TC Diyanet vakfı Kur’an meali: Âli İmrân Suresi, 185. Ayet)
Yorumlar